At dahil kailangan kong magpost. Nadamay pa si Jacques Derrida. Sa pghahanap ko na walang meaning lahat. Postmodern nga pala yun. Shet. Why, o why? My heart, please stop.
At dahil diyan nasstress na naman talaga ako. Habang nakaupo sa toilet bowl. Iniisip ko. Napasip ko talaga na imposibleng walang meaning. Pero pwedeng ang meaning na yun ay may bagon na namang meaning na maari at most probably ay walanmg kawenta-kwenta or pwedeng may kwenta kasi magiging source siya ng major heartbreak sa pagpapaasa mo/ko sa sarili ko. ohemgee. what is going on??
Nga pala. Bago mangyari ang gabing ito. Nagpunta ako kanina sa simbahan pra magdasal. Kasi sa totoo lang naoverwhelm ako sa lahat ng blessings na binigay ni Lord sa akin and to my family. I am so grateful that He has given me a supportive and lovable family and friends. Kaya ayun. over. At syempre pinagpray ko na naman si the one. And sana talaga, please kung walang patutunguhan ang kabaliwan konmg ito. Please Lord, make THIS stop. Make my heart not feel. Please? And sabi nga ni Dons, kung masasaktan ako, na please ayoko nang mangyari yung literal na masakit sa puso. ayun. the earlier the better. :((
Nakakastress kasi an ako lang alone ang nagiisip dito. Kasi imposible talaga na walang meaning ang lahat. Lalo na kung pinagtagpi-tagpi mo ang mga ganap sa buhay. THIS IS FRUSTRATING. My heart, chill lang.
MAMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA/ I HATE THIS FEELING. I WANT TO CRY. :((
No comments:
Post a Comment