Hindi ko alam kung napapagaya na lang ako sa nararamdaman ng
ibang tao. Galit, inis, irita. Alam kong walang dahilan para sa akin na
maramdaman yun. Pero hidni ko alam kung bakit.
Pag naiisip ko yung ginawa mo kay kaibigan 1, hindi ko maiwasan na
mairita rin sayo. Wala kang ginawa. Yun ang problema. Nagsabi ka ng masyadong
ng totoo. Yun ang problema. Hindi ko alam kung anong nararamdaman mo ngayon .
Hindi ko alam kung may pandama ka, sa totoo lang. Pero sana nga, ngayon ko lang
naisip, na inisip mo muna na magkaibgan kayo. Kahit yun na lang. Siguro nga
hindi magalings a salita, tulad ng sabi mo. Pero mahirap bam aging kaibgan?
Hindi ba universal yun?
Pag naiisip ko na nagkaroon din ako ng pagkagusto sayo.
Nasusuka na alng ako/ Sopbrang TO ka. Andaming issues. Though, parehas tayo ng
interes. Marahil sa pagtingin sa bahay at willing to try sa ilang mga bagay.
May something nga na nakakabanas sa’yo. Masyado kang kampante, hindi ka
marunong maglabas ng saloobin, hindi ka marunong maging kaibigan. (Ilayo na natin
ang usapang pera) Ewan ko ba, [pero pag nakikita ko palang ang pangalan mo
nakakaramdam na ako ng bwiset. Pero sige, aaminin kong, kaibigan pa rin ang
tingin ko sa’yo. Hanggangd oon na lang at pasalamat ako at hindi ako yung main
tao na involvd an nasaktan at nagrisk. Iniisip ko baka bakla ka nga. Pero,
problema mo nay un.
No comments:
Post a Comment